De dag na de marathon in Waimes reed ik een wegkoers in Begijnendijk. Wou er een 3daagse van maken om nog ns lekker wat bij te trainen. Dus ook met de fiets naar Begijnedijk en terug. Wel mooi in het wiel van mn ventje ;-) De koers zelf was een nerveuze bedoening. In de 2de ronde werd er al gevallen op het enige molshoopje dat in het parcour zat. Gelukkig zat ik goed vooraan en had er geen last van. Ik had me voorgenomen om er gewoon een snelheidstraining van te maken en dus mooi in het peleton mee te rijden. Maar dat lukt me dus blijkbaar niet. Van het moment dat ik er zie wegspringen word ik al nerveus....ik wil meedoen!!!! En voila we waren dus vertrokken. Na 25km reed ik al met een 3tal voorop maar lang duurde het niet voor het peleton in gang schoot. Ik ging nog een paar keer mee maar uiteindelijk zou geen enkele vluchter het halen en werd het een massasprint. Iets waar ik liever niet aan meedoe. Maar dacht het toch even te proberen tot ze weer tegen me reden en ik het fietspad moest opspringen. Ben dan maar gewoon achter het peleton over de meet gebold. En blijkbaar had mn derailleur ook een tik gehad want die stond tegen mn spaken :-( De dag erna stond ik aan de start van de Hagelandse chrono met veel vraagtekens want de beentjes doen nu, na 2 dagen koersen, toch wel wat pijn. Maar ach de bedoeling is om er sterker uit te komen he. We waren laat vertrokken dus ik moest hele stukken alleen rijden. En dan heb ik het dus moeilijk om er een constant hoog tempo op na te houden maar regelmatig zag ik een tragere biker voor me opdoemen en dan had ik weer een mikpunt. En zo kon ik er toch het tempo wat inhouden. De zwaardere stukken deden wel serieus pijn maar "no pain no gain". Ik was dan ook echt verwonderd dat ik nog de beste tijd bij de dames neerzette. 2 overwinningen op 3 dagen dus heel tevreden op naar de volgende maraton een week later. De week werd echter serieus verstoort door het slechte, totaal onverwachte nieuws dat mn werkgever, Aviapartner, zn licentie om de afhandeling op de luchthaven in Zaventem te doen, kwijt is. Vanaf november is het dus gedaan en zitten we allemaal zonder werk. We worden misschien wel overgenomen door Swissport of een deel van ons moet naar Flightcare maar aan welke voorwaarden,... Onzekerheid tot november dus :-( De trainingen lukten dan ook van geen kanten. Na een uur stond ik telkens weer thuis want het lichaam wou echt niet.
Ik moest me dus weer herpakken want zo zou het niet lukken. Er is toch niks aan te doen dus proberen om de gedachten te verzetten. Zondag als opwarming voor de marathon van La Reid dan maar een toertochtje gereden hier in Diest. De benen voelden terug wat beter. Oef...

Tja GT geeft je vleugels he ;-)
Nog even een extra bedankje aan Ewa en Dennis van Easy washer. Heb mn model ex-1030, waar ik trouwens zeer tevreden over ben, mogen inruilen voor de ex-1028 waardoor we weer net iets mobieler worden.
En aan B&D technics want door hen kan ik met nog lichtere wielen rijden :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten