Over mij

Mijn foto
Ik ben sinds 2002 aan t biken, toen voornamelijk MTB tochten. Maar al snel wou ik meer en meer. In 2004 ben ik mij dan beginnen toeleggen op MTB marathons, zowel in binnen- als buitenland met als resultaat toch wel wat mooie prestaties en een Belgische titel als kers op de taart. Ondertussen heb ik het singlespeeden ontdekt en ook dat virus heeft me te pakken ;-)

donderdag 13 december 2007

2008

Over het programma van 2008 kan ik nog niet veel details vertellen aangezien we nog wat op de nodige kalenders aan t wachten zijn. Wat ik wel al kan zeggen is dat ik niet 100% maar 200% gemotiveerd ben voor het aankomende seizoen. En er zijn toch wel wat grote veranderingen gebeurd. Zo zal ik rijden voor team Saeco met de nieuwe Ridley Ignite bike (http://www.teamsaeco.be/ ; http://www.o2bikers.com/newsDetail.asp?newsID=668 ). Meer details volgen later. Action sports blijft me ook dit jaar weer steunen en zullen me nogmaals voorzien van Northwave schoenen.

En dan zijn er nog enkelen mensen die ik extra in de bloemetjes zou willen zetten.
Natuurlijk mn ventje Patrick om mij te steunen en bij te springen in het huishouden,....
En dan zijn er nog 2 schatten van mensen zonder wiens hulp dit allemaal niet zou lukken. Jos en Greta... nen dikke merci voor wat jullie allemaal doen voor mij. Zonder mijn "trainer/coach/begeleider/verzorger" ( k zet alle benamingen er maar bij want hij voelt zich toch bij geen enkele ervan op zn gemak) zou het heel wat minder zijn. Hij probeert ervoor te zorgen dat ik me zowel lichamelijk als "boven de schouders :-)" goed voel. En ja dat kan hard zijn en confronterend en de nodige discipline wordt er gevraagd maar dat heb ik er dan graag voor over. En dan is er zijn vrouw Greta. Een schat van een mens. Als zij thuis is na een training of tussen 2 trainingen in, staat er gewoon een 3 gangen menu op ons te wachten. Ik wordt daar zo warm onthaald...ongelooflijk!!! Ze zat daar al met ne coureur ( jawel Jos is dit jaar zelf Belgisch Kampioen geworden op de weg) op haar dak en nu komt er af en toe nog zo iemand bij. Haha.
Natuurlijk zijn er ook nog anderen wiens steun belangrijk is zoals mama, Fred, zusjes en schoonbroer en schoonfamilie.

Ik bedank in ieder geval ook de sponsors van de voorbije jaren en vooral Luc en Daniël

zondag 25 november 2007

Na enkele weken zonder mountainbike maar wel met veeeele kilometertjes aan een gezapig tempo op de weg, mocht ik vandaag nog ns het veld in. Had deze week niet veel kunnen trainen omwille van een 3daagse cursus "hulpverlener bij crashes " ( ja ik hoor er al een paar lachen maar het gaat over crashes op de luchthaven!!!) dus dit paste dan wel in de planning. Was zo blij als een klein kind want begon nu toch stillaan mn bikeske te missen. Samen met mn vriend met de fiets naar Messelbroek gereden voor een toertocht. Pat wist waar de start was dus wij naar daar alhoewel de bewegwijzering van de organiserende club de andere kant op wees. En voila... in plaats van 8km hadden we er al 16 voor we aan de inschrijving kwamen. In t vervolg toch maar de pijltjes volgen zeker :-) Mn trainer had gezegd dat k vandaag ns goed mocht doorrijden maar k had dit blijkbaar niet tegen Pat gezegd die toch effe geschrokken was van het begintempo. Hij dacht een rustig toerke te rijden...oeps toch niet. Heb echt van t ritje genoten (bos, klimmetjes en nog niet overdreven veel modder) en de beentjes ns wat pijn gedaan dus wat moet een mens meer hebben. Was al van mn eerste mountainbike geleden dat ik met een vaste vork het bos in ging. Had er één ingezet voor de strandrace en naar t schijnt zou het niet slecht zijn om daar de winter mee rond te crossen. Zal dus een beetje aan de techniek en de armspieren werken. Nu nog slicks en laat de blauwe plekken maar komen. Haha.
Na de rit nog effe bij de mannen van Bikefun gezeten. Had graag nog ns met ze meegereden maar gisteren tot 23h30 moeten werken en dan toch maar wijselijk besloten iets later te vertrekken

vrijdag 2 november 2007

beachmarathon




Mijn normale planning was dat de riem er even af zou gaan na het BK marathon van 14 oktober. Maar dan kennen ze Kimmie nog niet. Want na mijn, voor mij teleurstellende, 2de plaats op dat BK (in de laatste 10km met een 15tal personen een heel stuk verkeerd gereden) kon ik natuurlijk nog niet stoppen. En dan hoorde ik iets vliegen over een strandrace van 130km in Nederland en dat is natuurlijk spek voor mijn bek. Allez de 130km toch want met het biken op het strand ben ik helemaal niet vertrouwd. Grootste opstakel voor mijn deelname was mijn vriend Patrick overtuigen om 650km op een dag te rijden omdat ik weer iets in mijn hoofd haalde. Het vertrek was al om 8u 's morgens op het strand in Hoek van Holland (2u rijden van bij ons thuis) en de aankomst lag in Den Helder. Met de bike 130km over het strand, maar met de auto nog een stuk verder. Coach Jokke en zijn vrouw gingen mijn vriendje gezelschap houden gedurende de dag. En zo kon ik hem dan toch overtuigen (hij zal het waarschijnlijk meer ervaren als lichte dwang :-) ). Om 8u werd het startschot gegeven voor de vrouwen, de heren starten een minuut later. Ik was goed weg in de start maar merkte al snel op dat het spoorzoeken op het strand zeer belangrijk is, aangezien ik me een paar keer vastreed in het zuigende zand. Na 20km kwam ik pas goed op dreef en had ik al iets minder problemen met het zand. Tot de bewuste 100km waar ik in een mui (een soort binnenzeetje) reed, wat dus wel diep kan zijn. Door de onvoorziene slag verloor ik de controle over het stuur en vloog over kop. Recht met mijn gezicht op het stuur. Ben even moeten blijven zitten, want was een beetje groggy. Ondanks het afraden van een bezorgde biker, toch maar verder gereden. Ik voelde dat mijn linkeroog helemaal begon te zwellen, mijn wenkbrauw lag open en had barstende hoofdpijn. Uiteindelijk als 3e over de finish gebold, maar ik ben ervan overtuigd dat er meer had ingezeten. Nu 4 dagen later is de zwelling eindelijk weg maar mijn oog en kaak hebben alle kleuren van de regenboog.
Nog een dikke merci aan de begeleiders die een zeer stresserende dag gehad hebben omdat het bevoorraden alles behalve simpel was deze keer. Er was niet overal aan het strand te komen, zodat de eerste bevoorrading al wat laat kwam. Maar geen geklaag hoor! Ben blij dat ik jullie heb :-)










PS: Wat ik daar wel gemerkt heb is dat ze me in Nederland ( buiten de mannen en vrouwen van Lingier-Versluys waren er niet veel Belgen) toch ook wel herkennen. Dan krijg je van die reacties als "ben jij die snelle Belgische dame". Grappig maar wel leuk. Hihi