Over mij

Mijn foto
Ik ben sinds 2002 aan t biken, toen voornamelijk MTB tochten. Maar al snel wou ik meer en meer. In 2004 ben ik mij dan beginnen toeleggen op MTB marathons, zowel in binnen- als buitenland met als resultaat toch wel wat mooie prestaties en een Belgische titel als kers op de taart. Ondertussen heb ik het singlespeeden ontdekt en ook dat virus heeft me te pakken ;-)

dinsdag 25 augustus 2009

Europees kampioene marathon masters

Aangezien ik zonder kleerscheuren de Chouffe marathon tot een goed einde gebracht heb, kon ik dus weer even verder plannen. Heb het al opgegeven om lang op voorhand een planning te maken want dan valt die toch altijd in duigen. En waarom ns geen folieke proberen... het EK marathon voor masters in Graz (Oostenrijk). Was al 14dagen na de Chouffe dus mn conditieachterstand die er toch wel en beetje was door de blessures, zou ik niet echt meer kunnen wegwerken. Maar wie niet waagt, niet wint zeker he... Dus Pat en ik vrijdag vertrokken richting Graz. Hadden een pensionnetje gevonden op een kwartiertje rijden van de start. Het was eigenlijk de menukaart (pasta, pizza, teramisu,...) van het restaurant, dat ook op de website stond, dat de keuze ( vooral van Pat) bepaald had. En wat blijkt toen we in het hotel toekwamen...het restaurant was zaterdag en zondag gesloten. Gelukkig was de kamer en het ontbijt wel dik in orde. Pat had zn fiets deze keer niet meegenomen, dus moest ik zaterdag alleen wat gaan losrijden. Het parkoer kwam vlak voorbij het hotel (in Gratkorn) zodat ik een stukje van het parkoer kon gaan verkennen. Patje ging de bevoorradingen al eens verkennen en ik zou hem daar dan ook telkens zien (eerste 2 bevoorradingen). En wat gebeurt er natuurlijk ...
Ik raak de pijlen toch weer kwijt zeker. Had een klein kaartje meegenomen, dus zou ik de weg wel terugvinden. De weg waar ik op uitkwam was niet de weg waar ik dacht dat ik was, met alle gevolgen vandien. Want 5 km later zat ik in een dorpje nog verder van het hotel. En ik wou maar een dik anderhalf uur losrijden. So Pat to the rescue !!!
De beginklim heb ik deze keer niet verkend. Maar op weg naar de inschrijving zag ik een bordje onderaan deze klim waar opstond 28% stijgingspercentage. Oh my God, dat belooft voor morgen. En het was zwaar. De marathon was volledig niet te vergelijken met die andere Oostenrijks marathon die ik al 2 keer gereden heb (Salzkammer). De schotterwegen waren een ruwe versie van die in de Salzkammer (dus echte keien). En er zaten veel technische afdalingen in. Maar het is wel een mooie marathon. Ik heb deze keer met mn verstand gereden en mn koers volledig afgestemd op mn direkte concurrenten masters1. Dus ook geen overbodige risico's genomen. En het is gelukt. Ik ben Europees Kampioene bij de masters 1 met een ruime voorsprong op de Duitse Silke Keinath (sympathieke meid trouwens). Anja Geldhof werd 5e in mijn categorie. Het podium was indrukwekkend met trui, medaille, volkshymne en vlag ( http://www.youtube.com/watch?v=aEaBjMi7_As) Maar de Belgische vlag was reeds meegenomen door de wereldkampioen marathon Roel Paulissen.
Maar ik ga t hem niet kwalijk nemen. Want het is super dat hij er weer in geslaagd is om wereldkampioen te worden. Een dikke proficiat Roel !!

donderdag 20 augustus 2009

terug op de goede weg?

Ja ja je gaat het misschien niet geloven maar verder in dit bericht gaat er goed nieuws staan :-) Na een aantal weken pijnlijk ribben heb ik de 12de juli de Erbeskopf marathon in Duitsland gereden. De start was goed en ikzelf voelde me ook goed. Ik reed op kop bij de dames toen ik op een 35tal km plat reed. En t was weer met complicaties...band er slechts heel moeilijk af te krijgen en dan nog met de hulp van enkele mannen. De 1ste slaagde er ook niet in, de 2de ( weer dezelfde redder in nood van Nomadesk als in Grand-Halleux) met redelijk wat moeite wel. Binnenbandje gestoken, wat lucht erin.... maar de lucht bleef niet waar m moest zijn... binnenband kapot. Grrr. Gelukkig was Ken vdBulcke ook nog even bij me gestopt. Ik kreeg een bandje en bommekes van hem want mijn voorraad was dus op. Allé na 22minuten ben ik dan toch nog maar ns verder gereden :-( En dan bolt het langs geen kanten meer omdat ik zo lang stilgestaan heb. Heeft dus een hele tijd geduurd voor ik er weer door kwam. Eind goed, al goed? Nee hoor... ben dan ook nog effe gecrashed in een steile afdaling. Gelukkig was Pat op dat moment bij me want alleen had ik daar niet zo goed kunnen rechtkrabbelen vrees ik. T was weer een zicht :-) Maar erger was de pijn die ik in mn lies voelde. Met de steun van Pat heb ik de marathon uitgereden maar met zeer veel moeite, pijn en gekerm. Ik werd 2de.
Achteraf bleek dat ik een spierscheur had. Weer een paar weken pijn ( en mn ribben waren nu eindelijk terug goed!) Maar daar wordt je hard van zeker !?!
Wat inspuitingen en een kinesiotape later kon ik 9/8 zo goed als pijnvrij starten in de Chouffemarathon. In het begin liep het daar echt wel niet lekker ( drukke week gehad op t werk en allemaal shiften tot 11 à 12u s nachts dus wat weinig rust), maar ik heb me wat kunnen herpakken en heb de laatste dame voor me na een 70tal km achter me kunnen laten. Dus eindelijk nog eens een overwinning binnen gehaald! Hopelijk heb ik de pechperiode nu achter me gelaten... to be continued...