Europees kampioene marathon masters

Aangezien ik zonder kleerscheuren de Chouffe marathon tot een goed einde gebracht heb, kon ik dus weer even verder plannen. Heb het al opgegeven om lang op voorhand een planning te maken want dan valt die toch altijd in duigen. En waarom ns geen folieke proberen... het EK marathon voor masters in Graz (Oostenrijk). Was al 14dagen na de Chouffe dus mn conditieachterstand die er toch wel en beetje was door de blessures, zou ik niet echt meer kunnen wegwerken. Maar wie niet waagt, niet wint zeker he... Dus Pat en ik vrijdag vertrokken richting Graz. Hadden een pensionnetje gevonden op een kwartiertje rijden van de start. Het was eigenlijk de menukaart (pasta, pizza, teramisu,...) van het restaurant, dat ook op de website stond, dat de keuze ( vooral van Pat) bepaald had. En wat blijkt toen we in het hotel toekwamen...het restaurant was zaterdag en zondag gesloten. Gelukkig was de kamer en het ontbijt wel dik in orde. Pat had zn fiets deze keer niet meegenomen, dus moest ik zaterdag alleen wat gaan losrijden. Het parkoer kwam vlak voorbij het hotel (in Gratkorn) zodat ik een stukje van het parkoer kon gaan verkennen. Patje ging de bevoorradingen al eens verkennen en ik zou hem daar dan ook telkens zien (eerste 2 bevoorradingen). En wat gebeurt er natuurlijk ...
Ik raak de pijlen toch weer kwijt zeker. Had een klein kaartje meegenomen, dus zou ik de weg wel terugvinden. De weg waar ik op uitkwam was niet de weg waar ik dacht dat ik was, met alle gevolgen vandien. Want 5 km later zat ik in een dorpje nog verder van het hotel. En ik wou maar een dik anderhalf uur losrijden. So Pat to the rescue !!!
De beginklim heb ik deze keer niet verkend. Maar op weg naar de inschrijving zag ik een bordje onderaan deze klim waar opstond 28% stijgingspercentage. Oh my God, dat belooft voor morgen. En het was zwaar. De marathon was volledig niet te vergelijken met die andere Oostenrijks marathon die ik al 2 keer gereden heb (Salzkammer). De schotterwegen waren een ruwe versie van die in de Salzkammer (dus echte keien). En er zaten veel technische afdalingen in. Maar het is wel een mooie marathon. Ik heb deze keer met mn verstand gereden en mn koers volledig afgestemd op mn direkte concurrenten masters1. Dus ook geen overbodige risico's genomen. En het is gelukt. Ik ben Europees Kampioene bij de masters 1 met een ruime voorsprong op de Duitse Silke Keinath (sympathieke meid trouwens). Anja Geldhof werd 5e in mijn categorie. Het podium was indrukwekkend met trui, medaille, volkshymne en vlag ( http://www.youtube.com/watch?v=aEaBjMi7_As) Maar de Belgische vlag was reeds meegenomen door de wereldkampioen marathon Roel Paulissen.
Maar ik ga t hem niet kwalijk nemen. Want het is super dat hij er weer in geslaagd is om wereldkampioen te worden. Een dikke proficiat Roel !!