Strandrace Noordwijk-Ijmuiden-noordwijk

Ik ben van nature een avondmens. Misschien niet helemaal ideaal voor een sporter. En al zeker niet voor iemand die marathons rijdt en daarvoor dus voor dag en dauw uit de veren moet omdat deze wedstrijden nu eenmaal altijd een vroeg startuur hebben. Maar in het seizoen kan ik mij daar naar schikken en de avondmens een beetje onderdrukken. In de winter echter heb ik het daar wat moeilijker mee. Nu had ik natuurlijk het geweldige idee om een extra strandrace in Nederland te rijden. Start om 10uur in Noordwijk, wat op 2u15 rijden van thuis is. Dus om 5u opstaan. Ik ga verstandig zijn en rond 22u gaan slapen....en ja natuurlijk kon ik niet slapen :-( Na wat mij uren leek dan toch in slaap gesukkeld maar wanneer ik dan om 4u30 nog eens wakker word, kan ik niet meer slapen uit schrik om me te overslapen...grrr.... Met kleine oogjes richting Nederland dus. Gelukkig maakt de zeelucht en de behoorlijk hard waaiende wind me tijdig een beetje wakker ;-)

Het eerste deel naar Ijmuiden zal supersnel zijn met de wind in de rug. Dit stuk zal belangrijk zijn want eenmaal op de terugweg blaast de wind zo fel tegen dat alleen rijden een doodsteek zou zijn en je dus op een groepje aangewezen zal zijn. De start , op de Wilhelmina boulevard, en het oprijden van het strand verloopt goed. Ik rij links en zie rechts Alieke voorbij komen. Ik sta al op mn grootste verzetje en vloek tegen mezelf omdat ik vergeten ben een groter tandwiel te steken ben vooraan. Ik probeer maar kan niet sneller en moet haar laten rijden. Hier en daar zijn er stukken waar het strand er zwaar bij ligt waardoor je wat wegzakt en je al je kracht moet gebruiken om er door te geraken. Bijna de hele heenweg rij ik alleen :-( , bij het uitkomen van het keerpunt kom ik bij 2 mannen en moet dus gelukkig niet alleen tegen de wind in rijden. Na een tijdje vormt er zich een groepje en we draaien redelijk goed rond. Maar het is echt wel zwaar. We lopen een ander groepje in en alles blijft samen. Maar de groep is eigenlijk te groot en er wordt zeer zenuwachtig gereden en de snelheid gaat er soms wat uit. En ja niet veel later een valpartij. Gelukkig kan ik hem ontwijken. Tegen dat we van het strand moeten wordt er nog aggresiever gereden en ik laat begaan. Ik weet toch dat ik 2de dame ben en neem dus geen risico's. Nu weet ik dus wel dat een belgische en Nederlandse strandrace totaal niet te vergelijken zijn. Bij ons zit er toch wel meer interval in en kont er iets meer techniek bij kijken. Volgende maand rij ik er nog eentje in Nederland (Egmond) en een weekje later eentje in Oostende.

Foto's met dank aan Simone Urich

Nieuwe horizonten

De kogel is door de kerk. Volgend jaar zal je me op de trails tegenkomen op een top bike van BMC. Ik ben dan ook heel blij dat zij het volste vertrouwen in mij hebben. Ook Sponser Sport Food en Easywasher zullen mij al zeker blijven steunen.
Mijn nieuwe team, Bikemechanic-BMC, zal ook op BMC fietsen rijden en in de kwaliteitskledij van NoDrugs, de kledij die ik ook bij teamNomadesk-Narviflex droeg.

Maar meer nieuws over dit alles na de teamvoorstelling van aanstaande vrijdag, 14 december om 19u30, in Zaal de Toekomst Baal ( naast café Hand in Hand Baal). Iedereen welkom trouwens!!!

 

Strandrace Bredene

Een winterse week met regen, sneeuw en vriestemperaturen en 1 dag met een zonnetje... gelukkig was het net die dag strandrace ;-)

Na een lekker pannekoekenontbijt en de nodige portie koffie ( t was een zeer vermoeiende week geweest) goed op tijd naar Bredene vertrokken om zeker het parcour nog goed te kunnen verkennen. En het zag er niet slecht uit. De golfbrekers lagen er, naar mijn mening, goed bij en slechts 1 maal moest ik een stukje lopen bij het verlaten van het strand+ bij de finish, de rest kon ik al rijdend doen. In de wedstrijd zelf lag dit dan toch enigszins anders...De eerste keer dat we het strand moesten verlaten, kort na de start was het al totale chaos en was er van rijden geen sprake meer. Langs alle kanten probeerden renners het betonnen pad op te klimmen. Dus hier een duw, daar weer stilstaan, beetje slalommen. Rustig proberen blijven en aan mn trainingsdoel denken. Mn trainer heeft dus echt wel een goed systeem bedacht ;-) (nogmaals merci Jan). Ik had geen idee in welke positie ik reed tot ik bij het ingaan van de 2de ronde hoorde dat er net een dame gepasseerd was. Okay nu komt die extra motivatie boven. Ik zie haar maar als we de duinen inrijden zit er nog 3 man tussen ons en het is er zo smal dat ik hen niet voorbij raak. Bij het oprijden van het strand na deze duinenpassage kan ik echter blijven rijden en Pauline moet van de fiets. Ik kan een kloofje maken en kan dit houden tot aan de finish en eindig al 1ste dame. Ik ben niet helemaal tevreden over mn koers omdat ik , met De Panne in gedachten, té voorzichtig was in de start en daardoor te ver naar achter zat als we de eerste keer het strand af moesten. Maar deze keer geen koprol gemaakt en op het hoogste schavotje dus eind goed, al goed ;-))