Een 3daagse wedstrijd in Houffalize, het mekka van het Belgische mtb, daar moesten we als marathonteam zeker aanwezig zijn. De wedstrijd bestond uit een proloog, startronde + ronde over het oude wereldbekerparcour, op vrijdagavond gevolgd door 2 marathons van respectievelijk 70km en 80km op zaterdag en zondag. Vooral voor de proloog had ik een beetje schrik. Deze is maar 12km dus kort en krachtig en helemaal mijn ding dus niet. Bovendien zat de legendarische afdaling Fosse d'Outh erin en die had ik nog nooit afgereden.Mn tactiek was dus de schade wat proberen te beperken en zo weinig mogelijk tijd proberen te verliezen op d andere dames. Vrijdagochtend begonnen de kriebeltjes al. Damn dat is nog lang om nu al zenuwachtig te zijn. Dit wordt dus een lange dag. Rond 14u alvast het parcour gaan verkennen en voila....zenuwtjes weg en alles terug onder controle :-) En de proloog is eigenlijk best goed verlopen. Wel wat opstroppingen in de eerste afdalingen maar heb vanaf t begin op kop gereden bij de dames. Toen Patrick me in de laatste halve ronde zei dat ik bijna 3 minuten voor had , heb ik een klein beetje getemporiseerd met het oog op de volgende dagen. Met een voorsprong van 2,5min kwam ik als 1ste dame over de meet. Die nacht wel heel slecht geslapen omwille van hoestaanvallen dus voelde me niet echt fris aan de start van de volgende etappe. En zo voelde ik me de rest van de koers ook + in de eerste helft dan nog redelijk veel rugpijn. De eerste en de laatste kilometers waren het zwaarste, het middenstuk was wat vlakker en sneller.Er stond bovendien veel wind dus het was aangewezen om op dat middenstuk in een groepje te zitten maar helaas moest ik de grootste stukken helemaal alleen afmalen. Toch lukte het me om met ong 10min voorsprong op de 2de dame te winnen. De marathon was wel iets langer en meer hoogtemeters dan voorzien namelijk 75km en 1380hm. De volgende ochtend had ik beter geslapen maar kon ik bijna niks eten bij het ontbijt. Doeme toch. Maar ik had al wel een voorsprong van een dikke 12min dus moest het echt niet gaan kon ik nog altijd proberen bij de 2de dame te blijven en dan zou er nog geen probleem zijn. In tegenstelling tot gisteren,toen ze ons via een smal wegje stuurden wat al van in de 1ste km opstroppingen gaf,vertrokken we nu wel over een brede asfaltklim. Achter me scheurde het peleton dus had al zeker een beetje voorsprong. De volgende klimmen viel het me op dat precies iedereen een slak geworden was ;-) In tegenstelling tot gisteren moest ik geen enkel groepje laten rijden en deed ik zelfs nog redelijk wat kopwerk. Vanaf kilometer 30 begonnen mn benen wel wat pijn te doen. Het temporijden ging nog meer dan behoorlijk maar de steiler klimmen gingen iets moeizamer. Ik had echter nog van niemand gehoord hoe ver ik voor lag dus was er wel niet gerust in. Op een gegeven moment hoor ik iemand zeggen dat hij door een dame gepasseerd was als hij aan de bevoorrading stond. Damn die kan dus niet ver achter me zitten.... De volgende (en laatste)keer dat ik Pat zie vraag ik hem hoe dicht ze bij me is en hij zegt dat ik een kwartier voor ben...tja paniek voor niks geweest dus. Met 18min voorsprong win ik ook deze laatste etappe en bijgevolg ook het algemeen klassement. Ook deze etappe had meer hm dan voorzien namelijk 2100 ipv 1800 op 82km Heel het team presteerde super. Kris Henderieckx werd 1ste Master (2de algemeen), Kris Hertsens 2de master, Jeffry 3de fun, Jean Biermans 8ste master en Dennis heeft zich geamuseerd ;-). Het was weer een fijn bikeweekend!
Dank aan alle sponsers want door hen staan we telkens met topmateriaal aan de start en na de finish zorgt de easywasher ervoor dat alles in een mum van tijd weer zuiver is...zalig toch!
En natuurlijk ook bedankt aan alle supporters....is echt zalig zo aangemoedigd te worden.
Een 3daagse wedstrijd in Houffalize, het mekka van het Belgische mtb, daar moesten we als marathonteam zeker aanwezig zijn. De wedstrijd bestond uit een proloog, startronde + ronde over het oude wereldbekerparcour, op vrijdagavond gevolgd door 2 marathons van respectievelijk 70km en 80km op zaterdag en zondag. Vooral voor de proloog had ik een beetje schrik. Deze is maar 12km dus kort en krachtig en helemaal mijn ding dus niet. Bovendien zat de legendarische afdaling Fosse d'Outh erin en die had ik nog nooit afgereden.Mn tactiek was dus de schade wat proberen te beperken en zo weinig mogelijk tijd proberen te verliezen op d andere dames. Vrijdagochtend begonnen de kriebeltjes al. Damn dat is nog lang om nu al zenuwachtig te zijn. Dit wordt dus een lange dag. Rond 14u alvast het parcour gaan verkennen en voila....zenuwtjes weg en alles terug onder controle :-) En de proloog is eigenlijk best goed verlopen. Wel wat opstroppingen in de eerste afdalingen maar heb vanaf t begin op kop gereden bij de dames. Toen Patrick me in de laatste halve ronde zei dat ik bijna 3 minuten voor had , heb ik een klein beetje getemporiseerd met het oog op de volgende dagen. Met een voorsprong van 2,5min kwam ik als 1ste dame over de meet. Die nacht wel heel slecht geslapen omwille van hoestaanvallen dus voelde me niet echt fris aan de start van de volgende etappe. En zo voelde ik me de rest van de koers ook + in de eerste helft dan nog redelijk veel rugpijn. De eerste en de laatste kilometers waren het zwaarste, het middenstuk was wat vlakker en sneller.Er stond bovendien veel wind dus het was aangewezen om op dat middenstuk in een groepje te zitten maar helaas moest ik de grootste stukken helemaal alleen afmalen. Toch lukte het me om met ong 10min voorsprong op de 2de dame te winnen. De marathon was wel iets langer en meer hoogtemeters dan voorzien namelijk 75km en 1380hm. De volgende ochtend had ik beter geslapen maar kon ik bijna niks eten bij het ontbijt. Doeme toch. Maar ik had al wel een voorsprong van een dikke 12min dus moest het echt niet gaan kon ik nog altijd proberen bij de 2de dame te blijven en dan zou er nog geen probleem zijn. In tegenstelling tot gisteren,toen ze ons via een smal wegje stuurden wat al van in de 1ste km opstroppingen gaf,vertrokken we nu wel over een brede asfaltklim. Achter me scheurde het peleton dus had al zeker een beetje voorsprong. De volgende klimmen viel het me op dat precies iedereen een slak geworden was ;-) In tegenstelling tot gisteren moest ik geen enkel groepje laten rijden en deed ik zelfs nog redelijk wat kopwerk. Vanaf kilometer 30 begonnen mn benen wel wat pijn te doen. Het temporijden ging nog meer dan behoorlijk maar de steiler klimmen gingen iets moeizamer. Ik had echter nog van niemand gehoord hoe ver ik voor lag dus was er wel niet gerust in. Op een gegeven moment hoor ik iemand zeggen dat hij door een dame gepasseerd was als hij aan de bevoorrading stond. Damn die kan dus niet ver achter me zitten.... De volgende (en laatste)keer dat ik Pat zie vraag ik hem hoe dicht ze bij me is en hij zegt dat ik een kwartier voor ben...tja paniek voor niks geweest dus. Met 18min voorsprong win ik ook deze laatste etappe en bijgevolg ook het algemeen klassement. Ook deze etappe had meer hm dan voorzien namelijk 2100 ipv 1800 op 82km Heel het team presteerde super. Kris Henderieckx werd 1ste Master (2de algemeen), Kris Hertsens 2de master, Jeffry 3de fun, Jean Biermans 8ste master en Dennis heeft zich geamuseerd ;-). Het was weer een fijn bikeweekend!
