Alle t is te zeggen k ben terug begonnen met de wegkoersen. Voor de mountainbike races zal ik nog even geduld moeten hebben. Rij nog altijd niet pijnvrij en met een brace aan mn pols.
Vandaag na anderhalve maand blessureleed een wegkoers gereden in Kontich. T was best een gevaarlijke koers aangezien het lichtjes beginnen regenen is net voor en gedurende de ganse koers. Nog voor halfkoers brak het peleton in 3 stukken door een valpartij. Zat daar net voor en zo konden we ons met een groep van 14 losmaken van het peleton. In de sprint op ong 500 meter van de finish reed er iemand tegen mn voorwiel waardoor ik in de remmen moest. Zat dus ineens helemaal achteraan. Uiteindelijk als 10de over de meet gebold. Niet echt slecht
om terug te beginnen maar er had waarschijnlijk toch ietskes meer ingezeten. Ik weet dus wat er me te doen staat: nog wat harder trainen en mn valangst volledig proberen wegwerken.
Vandaag na anderhalve maand blessureleed een wegkoers gereden in Kontich. T was best een gevaarlijke koers aangezien het lichtjes beginnen regenen is net voor en gedurende de ganse koers. Nog voor halfkoers brak het peleton in 3 stukken door een valpartij. Zat daar net voor en zo konden we ons met een groep van 14 losmaken van het peleton. In de sprint op ong 500 meter van de finish reed er iemand tegen mn voorwiel waardoor ik in de remmen moest. Zat dus ineens helemaal achteraan. Uiteindelijk als 10de over de meet gebold. Niet echt slecht
om terug te beginnen maar er had waarschijnlijk toch ietskes meer ingezeten. Ik weet dus wat er me te doen staat: nog wat harder trainen en mn valangst volledig proberen wegwerken.Foto links: Pat druk in de weer na de aankomst
Foto hieronder: Jos en Greta en veldrijdster (getrouwd met een werkmaatjevan me) Christine Vardaros (http://www.christinevardaros.blogspot.com/)
PS nog even een extra bedankje voor het supertoffe "oppep"briefje dat ik van supportertje Brent ( en zijne papa Daan natuurlijk) gekregen heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten