17 juni stond het EK marathon in Tsjechië op het programma. Aanvankelijk had ik dit niet op mn programma staan maar aangezien teamie Nicolas daar wou gaan rijden, heb ik deze ook maar toegevoegd. Ik voelde me er niet echt klaar voor maar allé ga mn best doen en we zien wel waar we uitkomen. De eerste gedeelte van het parcour was snel en de dames legde er een snoeihard tempo op. Amai bloed in de mond maar maakt niet uit....gas geven. Ik kwam in een groepje terecht met 5 dat uitdunde tot 3. Maar dan begon mn rug weer op te spelen. Iets voor halfweg koers was het zo erg dat ik aan opgeven dacht. Gelukkig deed Pat de bevoorradingen en hij kon me oppeppen om door te rijden. Proberen regelmatig wat recht te staan in de klimmen om mn rug wat te ontlasten. Na het zware stuk in Oybin was ons groepje uit elkaar gevallen en kreeg ik het echt zwaar om het tempo erin te houden met die rugpijn. Toch kreeg ik de Noorse kampioene uit mn groepje terug in t zicht en kon ik me weer wat oppeppen. Op het voorlaatste klimmetje ging ik tot het uiterste en reed terug tot bij haar. Spijtig genoeg zag ze dit onmiddellijk en versnelde. Doeme had ik nu een minuuutje gehad om van die inspanning te bekomen.... helaas... ik moest haar weer laten gaan :-(. Ik eindig op de 13de plaats. Had gehoopt op een 10de plaats maar dat was buiten mn rug gerekend....
 |
| En daar stond mn koene ridder voor zn burcht ;-) |
24juni: Raid des Hautes Fagnes/ Malmedy
Na het EK een weekje relatieve rust gehad om t rugje laten te bekomen. Insuitingen gehad in mn rug, naar osteopaat en masseur geweest en nog een kinesiotape op mn rug aangebracht. Zaterdag voelde de rug eindelijk beter dus toch maar starten in Malmedy. Dit is dan ook een niet te missen marathon want technische stukken, mooi en lang ;-) Maar zou mn rug het 115km uithouden? Ik was goed weg in de start en kwam in een redelijke grote groep terecht. In tegenstelling tot wat ik gewoon ben, was het hier optrekken na elke bocht en hier en daar een demarage. Amai ni... maar toch maar proberen om te blijven volgen...zou een super training zijn. Na wat zwaardere en technische stukken viel de groep wat uit elkaar. De rug hield het goed uit en voelde me goed. En dan begon het te regenen... en te gieten. En dan krijg ik weer te kampen met mn lenzenprobleem. Bril dampt aan maar afzetten wil zeggen dat er regen en modder in mn ogen komt en met lenzen is dat echt niet leuk. Moest dan ook supervoorzichtig zijn in de afdalingen en dan is de fun er een beetje af. Gelukkig wist ik van Pat dat ik een ruime voorsprong had op de 2de dame en dus bleef ik kalm. Ik eindigde na 6H20 dan ook als 1ste dame! Missie geslaagd ;-)
1juli: Flanders cup Paal
Volgende wedstrijd is volgend weekend de UCI marathon Dolimiti superbike in Italië
Geen opmerkingen:
Een reactie posten