Na Laissac 3 weken geleden, stond er
vorig weekend de internationale bikemarathon in Riva Del Garda
(Italië) op het programma. Ik ging natuurlijk voor de “”extreme
distance” zijnde 105km en 3500hm. Gelukkig was het de dag van de
marathon iets minder warm dan de dag ervoor want bij 30° koersen zou
het wel erg lastig maken. Bij het afhalen van mn nummer nog even
gechecked dat ik wel vooraan mocht starten. Geen probleem ik zou in
de eerste box staan. Ik blijf dus tot het laatste moment opwarmen
maar bij het binnengaan in de startbox word ik tegengehouden. Ik mag
niet in deze box maar moet naar de volgende. Euh....maar ik mocht in
de 1ste starten!?.....er staan al zeker 15 dames in die box....ik wil
iemand van de organisatie spreken maar die vent weigert en zet mn
fiets gewoon buiten de box....de italiaan kan harder roepen en tieren
en dan geef ik het maar op. Probleem was natuurlijk dat de volgende
box al helemaal vol stond...leuk begin...maar ik zal ze wel eens
laten zien dat ik het verdien om bij de eersten de starten!!!! Een
dikke minuut na het startschot kan ik vertrekken. Eerst door de
smallere straatjes daarna wat bredere baan waar ik mn inhaalrace kan
beginnen. Zo ver ik kan zien zie ik bikers voor me uit rijden maar ik
moet echt proberen zo ver mogelijk naar voor te kruipen want eenmaal
de klim begint wordt het heel smal en steil. Maar wat ik vreesde
gebeurde toch. Bij het opdraaien naar links voor de eerste klim,
stond ik al stil. Ik probeer rustig te blijven en waar ik een gaatje
zie duik ik in. Op een steil stuk valt er iemand voor me en moet ik
een stukje te voet :-/ Wanneer ik Pat aan de bevoorrading zie, zegt
hij dat ik goed aan het opschuiven ben dus dat geeft me weer wat
vertrouwen. Op een bepaald moment rij ik een Duits meisje voorbij en
ze pikt aan. Na de eerste technische stenenafdaling ben ik haar
echter kwijtgespeeld maar dan komt er een relatief vlakker stuk met
wind tegen en ze komt terug met een groepje.We blijven nog een hele
tijd samen rijden maar op een bepaald moment probeert ze me eraf te
krijgen door bergop te versnellen maar ik ga mee. Maar zo kon ze wel
voor me aan een volgende technische afdaling beginnen. Ze gaat niet
snel genoeg voor me maar het is zo smal dat er er niet voorbij
geraak. Van zodra het even wat breder wordt passer ik haar en volgt
er een mooie offroad klim met stenen en wat wortels. Hier neem ik nog
wat meer afstand van haar en haal nog 2 andere dames in. Het probleem
bij deze marathon is wel dat je niet weet welke afstand de andere
deelnemers doen want je kan tijdens de koers nog beslissen om op een
andere afstand af te draaien. Het is dus wachten tot na de laatste
splitsing van de extreme afstand om te weten in welke positie ik
rijd. En daar roept Pat naar me dat ik 4de hang. Ow super maar nu
komt er nog een extra klim van 15km. Deze neem ik aan een iets trager
tempo want ik heb een beetje schrik dat ik misschien nog de man met
de hamer ga tegenkomen. Het is immers mn 1ste lange, zware marathon
van het jaar en ik onderschat me blijkbaar dus weer wat want ik
finish zonder noemenswaardige problemen. Ik ben best wel tevreden
met mn 4de plaats en voel dat ik terug op de goede weg ben
Geen opmerkingen:
Een reactie posten