Over mij

Mijn foto
Ik ben sinds 2002 aan t biken, toen voornamelijk MTB tochten. Maar al snel wou ik meer en meer. In 2004 ben ik mij dan beginnen toeleggen op MTB marathons, zowel in binnen- als buitenland met als resultaat toch wel wat mooie prestaties en een Belgische titel als kers op de taart. Ondertussen heb ik het singlespeeden ontdekt en ook dat virus heeft me te pakken ;-)

zondag 13 november 2011

Strandmarathon Hoek v Holland-Den Helder

Na een dipje na BK marathon, waar ik moest opgeven omwille van kettingproblemen, heeft mn zelfvertrouwen vandaag weer een boost gekregen. Met veel vraagtekens stond ik nog eens aan de start van de langste strandmarathon ter wereld, namelijk 135km van Hoek v Holland, onderaan in Nederland, tot helemaal bovenaan in Den Helder. Ook de praktische regeling heeft heel wat om handen. De start was al om 8u dus zaterdag toch nog maar een hotelletje gezocht. De dag zelf moet Pat 480km met de auto rijden om me te bevoorraden, naar te finish te rijden en dan nog de hele weg terug naar huis. De dames starten even voor de heren. Op deze manier heb je wel een goed zicht op je positie bij de dames maar er wordt niet echt doorgereden want de koerskonijnen onder de dames kijken al snel achterom om te zien of de heren er nog niet aan komen. In tegenstelling tot andere jaren had ik totaal geen moeite om het tempo van de voorbij koersende heren te volgen. Na ongeveer 6km reed er zich iemand rechts voor me vast in het zand met natuurlijk een domino effect van vallende bikers tot gevolg. Ik kon nog net uitwijken maar die links van me niet en hij haakte in me. Voet en grond en proberen loswrikken maar de groep was weg. Damn nu had ik geen idee meer of er daar dames tussen zaten. Enkele km's verder moesten we een superlang stuk lopen omdat er zand werd opgespoten op die plek. En daar liep ineens Sabine Halkes voor me uit maar geen spoor van Gabriëla Roovers. Ik liep (allé trippelde ;-) ) iets beter dan Sabine maar ik wou te vroeg opspringen wat niet ging en ik was wat aan t sukkelen. We reden dus weer samen in een groepje. Maar ik kan het niet laten en deed eigenlijk weer te veel kopwerk. Zij was slimmer en bleef mooi uit de wind. Doeme moet toch ns meer met mn verstand gaan leren rijden denk ik. Om in Scheveningen het strand terug op te rijden, kon ik op de fiets blijven en ik was haar kwijt. Wist wel nog steeds niet in welke positie ik reed. En dat is zo gebleven tot na een dikke 100km toen Mark van de organistatie zei dat ik 1ste was. De laatste 15km waren echt zwaar maar moe en voldaan reed ik als 1ste dame over de meet. Het was een loodzware editie: niet omwille van de wind of andere weersomstandigheden maar het strand lag er echt overal heel zwaar bij. En ik heb super veel kopwerk gedaan in mn groepjes maar ja daar word je sterk van zeker ;-)

Bij deze ook nog eens een bedankje aan alle teamsponsers en Ewa en Dennis van "Easy Washer"