enkele foto's BK

Belgisch kampioene marathon!!!!

Yes, eindelijk is m binnen ! :-)

Het Belgisch Kampioenschap marathon werd dit jaar in allerijl nog ingericht in Beringen. Het zou dus zeker geen typisch marathon parcour worden met de nodige hoogtemeters. Toch zou het zwaar worden omwille van het vele draaien en keren in de bossen waardoor de snelheid er steeds uitgehaald wordt en er weer ns voor de zoveelste keer moet opgetrokken worden. En als afsluiter moest er dan nog het volledige technische XC parcour over de mijnterril gedaan worden. Bij de verkenning werd al gezegd dat de terril de scheidsrechter zou worden. 2 à 3 min voorsprong zou niet veel betekenen als je hier niet het "meest fris" aan begint.
Dit wetende en het parcour 3x in de verkeerde richting en met verkeerde stukken erin te hebben verkend ( parcour is in de laaste dagen nog volledig aangepast geweest!) stond ik zaterdag aan de start. De trainingen waren goed verlopen en de conditie was perfect maar toch stond ik weer met een bang hartje aan de start omdat er bij mij op een BK wel altijd iets mis gaat.
De start word gegeven en bovenop de terril hebben we al met 3 (Petra, Githa en ik) een gaatje op de rest. Ik ga als 3de het technische bosje in en halfweg dat bosje loopt het als mis.(nochthans dat stuk al 7x gedaan zonder problemen) Ik schuif langst het pad weg en hang in het lint. Dit breekt natuurlijk en onderste boven glij ik de helling af, nog steeds in mn klikpedalen zittend. Moeilijk positie om weer recht te raken hoor en hier verlies ik dus enorm veel tijd. Totaal over mn toeren door mn flater maak ik natuurlijk nog een foutje iets verder in een bochtje. Doeme is mn BK nu hier al gedaan? Effe uit mn gedachten zetten en knallen maar. Hele stukken heb ik alleen gereden. Natuurlijk wel wat over mn toeren gegaan en een tijd later moet ik daar effe van bekomen. Ik voel me slap en mn hartslag gaat niet omhoog. Damn! Een paar Sponser gellekes later begint het weer beter te gaan maar nog steeds geen van de 2 dames te zien. In de 2de lus zie ik dan ineens Githa rijden. Ik ga haar voorbij en blijkbaar kan zij niet meer aanpikken. Nu krijg ik echt terug moed en gaat het weer een stuk beter. Tegen dat ik aan de terril kom, heb ik mn achterstand op Petra gehalveerd. Een kleine 2,5 min nog. Ik denk aan wat er op voorhand over de terril gezegd is. Zou het nog mogelijk zijn? En dan hoor ik zeggen dat Petra haar zadel losgekomen is.... De terril was ondertussen, na een hevige regenbui en het passeren van de mannen, op sommige stukken bijna onbereidbaar geworden. Bijna boven ga ik voorbij Petra. De afdaling naar het bosje kan ik nog rijden maar dan loopt er voor mij iemand en dus ook van de fiets. Het ganse bosje heb ik moeten lopen. Was er nog niet gerust in. In de afdalingen erna ( zag daar juist nog iemand overkop gaan) neem ik ook geen enkel risico en loop ik.
onderaan de terril kijk ik toch even achterom en zie ik nog niemand. En dan rijd ik als eerste over de meet van het Belgisch Kampioenschap. Zalig... tranen en lachen... het voelde als een enorme last die van mn schouders viel. Eindelijk ns gelukt!!!!
Eerste jaar bij TeamNomadesk en ik kan hen direct een Belgische trui geven. Thanks aan mn schattie Patrick, trainer Kris Henderieckx, teamies, familie en vrienden en de sponsers natuurlijk!

Ik ben zo dankbaar aan iedereen die in me blijven geloven is en me altijd gesteund hebben en de mensen die me vandaag vooruit geroepen hebben. Zonder jullie zou het niet gelukt zijn.

PS ook Kris Henderieckx zette een mooie prestatie neer door als 3de master 1 te eindigen en Kris Hertsens wer 2de bij de masters 2 . Super teamNomadesk!

1ste marathon zege van het jaar

Vrijdagnamiddag met mn ventje naar Sundern-Hagen (Duitsland) vertrokken om er de dag nadien de marathon te rijden. Het ritje van normaal gezien nog geen 3 uur werd er uiteindelijk één van 4uur. Files...niet normaal daar in Duitsland. Als er een paar woordjes zijn die ik nu goed ken in het Duits is het wel "stau" en "baustelle". Deze week nog vlug vlug een pensionnetje gezocht om te overnachten in de buurt van de finish. Start en finish van deze marathon liggen op een 13tal kilometer van elkaar. Na een goede nachtrust samen met Pat met de fiets naar de start gereden. Allé halfweg bleek er een scheur te zitten in Pat zn achterband dus ik alleen verder en hij terug naar de auto om een andere band te steken. Maar een geluk dat ik reserve wielen bij had zodat hij deze band kon gebruiken of hij had me niet kunnen bevoorraden ( met de auto was dit bijna niet te doen omdat alle wegen afgezet waren).De marathon is goed georganiseerd maar een uur op voorhand in de startboxen gaan staan vind ik wel wat overdreven. Het was dan wel een geneutraliseerde ( en snelle!!!) start maar toch had ik graag wat opgewarmd. Het probleem dat ik ook al had in Olne was dus nog altijd niet opgelost dus weer wat problemen met de luchtwegen ( waarschijnlijk dan toch een allergie :-( ). Had dan ook geen supergevoel maar toch ging het nog redelijk. Had proberen goed op te letten in de start waar de andere vrouwen zaten. Vind het wel vervelend dat je niet aan de nummers kunt zien wie de grote en midden afstand doet. Maar ik wist dat enkel Petra Mermans vlak voor me zat. Heb er nog even aan getwijfeld om terug naar haar toe te rijden ( met 2 samen is toch leuker) maar zij ging de 55km doen dus had een beetje schrik dat ik dan wat te veel van mn krachten zou verspelen voor mn 2de ronde. Zij zou zich immers ook niet sparen om de overwinning op de midden afstand te behalen ( wat ze trouwens ook gedaan heeft! ). Bij het begin van de 2de ronde hoorde ik iemand zeggen dat ik 2de dame was. Euh??? Had echt geen andere vrouw voor me gezien. Maar even verderop bevestigde Pat dat er een dame met een wit shirtje anderhalve minuut voor me reed. Doeme. Moet ik weer gas bijgeven ipv te controleren. Pas op 85km kreeg ik ze in het zicht. Reed samen met een man in hetzelfde truitje. Erop en erover. Na een paar kilometer waren ze niet meer te zien. Yes... gaat het dan toch lukken? Tempo blijven rijden maar opgelet dat ik geen risico's meer zou nemen waardoor het misschien nog mis zou gaan. En voila eerste marathon zege voor mn nieuwe team is binnen :-)). Tijdens de podium ceremonie was er nog wat verwarring omdat ik blijkbaar in het klassement van de mannen was opgenomen. ( wat nogal gebeurt met een naam als"Kim"). Maar dit werd tijdig rechtgezet zodat ik toch nog het podium op kon. Een ander Belgisch meisje, Sofie de Wulf, werd als 3de afgeroepen. Teamie Wouter Cleppe werd 7de algemeen.
Het was een snelle marathon met bijna allemaal schotter wegen en bijna geen enkele technische moeilijkheid maar toch wel aan te raden om de conditie ns te testen aan het begin van het marathon seizoen. Wil ook Pat en mn team Nomadesk nog ns bedanken want ben echt goed terechtgekomen ;-) En natuurlijk niet te vergeten mn nieuwe trainer sinds dit seizoen, Kris Henderieckx. Hij is goed op weg om me klaar te krijgen tegen de Ardennen marathons.

En nog een speciaal woordje dank aan Johny en zn compagnon, die speciaal om voor mij te supporteren, naar Duitsland gekomen is. Wist er niks van maar het was zeer aangenaam hem daar ineens aan de kant te zien staan.
En natuurlijk ook merci voor de steun aan de talrijke Belgen die daar ook waren.

Enkele pics training Tessenderlo (thks Patrik Thaens)

enkele pics (thks to Patrik Thaens : http://www.fotopatch.smugmug.com/ )

Update voorbije weken

De voorbije weken stonden er wedstrijdjes op het programma die louter als training dienden.
De week na Gran Canaria stond K3 (Kris, Kris en ik) aan de start van de chrono in Andenne. Er waren 2 vertrekuren mogelijk. 8H30 en 9h. Wij kozen voor de 2de aangezien ik de dag ervoor nog tot 22h moest werken en die nacht het uur werd verzet. Met veel te weinig slaap en geen opwarming stond ik dus aan de start. Het was een mooi parcour maar ik heb bijna de ganse tijd alleen gereden en als ik zo geen niemand in mn vizier heb, verlies ik mn concentratie wel wat. Euh nee t vervolg is nu niet dat ik hierdoor tegen de grond gegaan ben maar gewoon dat ik anders misschien een wat betere tijd had kunnen neerzetten :-) Vooral de laatste kilometers waren er dan weer wat te veel toerrijders op het parcour waardoor je ook weer niet kon doorrijden. Al bij al had ik wel goed getrained, me geamuseerd en nog als 1ste gefinished. De organisatie van de chrono had wel wat beter gekund want ze hadden ons alledrie een half uur bijgelapt hoewel we om 9u gestart waren en niet om half 9. Hebben het achteraf wel rechtgezet (op een paar seconden na) maar dit zou eigenlijk niet mogen.

Het weekend erna trainen in Borzée waar ook K1 zn MTBClinics bootcamp doorging en op maandag aansluitend de EBBT wedstrijd in Gran-Halleux. Het was een leuk weekendje maar eigenlijk weer met te weinig slaap dus maandag vermoeid aan de start. Teamies Sara en Christophe waren ook van de partij, de Krissen moesten noodgedwongen forfait geven. Mn tijdsplanning staat nog niet echt op t punt dit jaar waardoor we wat aan de late kant in Grand-Halleux toekwamen. Vlug inschrijven en nog effe naar toilet...euh niet dus...overal aanschuiven...dus weer zonder opwarming aan de start. En zonder fietsbril want die ligt ergens in de bossen van Borzée. Heel op t gemak gestart want anders zou ik me zonder opwarming direct opblazen. Hier en daar nog een klapke gedaan en dan wat beginnen doorrijden. Maar wat een modderpoel zeg. Ik reed er wel goed door maar had zo een last van de modder in mn ogen. En dan na anderhalf uur gebeurt het... contactlens kwijt....game over want zo verder rijden gaat niet (geen dieptezicht).

Zondag 11/4 Olne-Spa-Olne: verslagje volgt nog

Gran Canaria

Bij ons hier in België kwam er maar geen einde aan de winter dus ik was maar al te content dat ik voor de week van 14 t/m 21 maart een uitnodiging gekregen had ( dankzij Peter en Jeffrey Goethals) om een weekje in Gran Canaria gaan te trainen met als afsluiter deelname aan de marathon. Samen met Pat en Peter, Martina en hun kids op zondag vertrokken. De rest van de bende (kris, Veerle, Béné en Lien) zou donderdag toekomen. Het hotel dat de organistaie voor ons geregeld had was echt super. Ruime kamers, geen gezeur als je de fietsen wou meenemen op de kamer, lekkere buffetten, 2 zwembaden, werkruimte en materiaal om aan de bikes te werken, zelfs een mechanieker, gratis massage voor de marathondeelnemers,...

De temperatuur varieerde van een 23° bij aankomst tot zelfs 32° de dag van de marathon. Met onze "Danone" velletjes was het dus ten zeerste aangeraden om je goed in te smeren. Iets waar ik niet altijd aan gedacht had met kreeftenarmen tot gevolg. Auw!

Gran Canaria is er echt prachtig om te trainen. Wel geen enkele meter plat dus daarom de laatste 2 dagen voor de marathon me een beetje gespaard en niet te veel meer gereden.

Vrijdag was er een criterium voorzien maar op het laatste moment werd dit voor de vrouwen afgelast. Allé dan maar voor teamies Kris en Béné gaan supporteren. Ook Kris De Nef stond bij de deelnemers. Reevaxer Pépé kon niet overtuigd worden en paste hiervoor. De Belgen stonden meer dan hun mannetje. Alle 3 in de halve finale en onze Kris zelfs de finale. Hij werd er 5de na een keer de kant ingereden te zijn :-(

Zaterdag: marathondag... Een geneutraliseerde start van enkele km achter de brommer en quad tot aan het zwembadcomplex tegen toch wel 12km/u!!!! Nog nooit meegemaakt. Zal op zn Spaans zijn zeker ;-) Eenmaal de Guardia civil ter plekke mochten we echt starten. Eerst 8km licht oplopende asfaltweg die overging in een steilere asfaltklim, dam over en dan begon het offroad klimwerk. Ik voelde dat het nog niet super ging na het asfalt stuk en besloot mn eigen tempo te rijden. Er waren 3 vrouwen voor me. Ik begon me beter te voelen en na een 30tal km had ik Silke terug te pakken. Een 2tal km later zat ik bijna in het wiel van de 2de dame toen ik plat reed. Vlug een binnenbandje erin, bommeke erop....bommeke marcheerde niet...2de en laatste bommeke....mmm vreemd band gaat niet hard. Zou er iets met dat verbindingsstukje schelen?...geen pomp bij dus wachten tot Peter voorbij komt.... De redder in nood komt erbij maar ondertussen al veel kostbare tijd verloren... Peter begint te pompen maar de band werd dus niet echt hard...pompke nagekeken... opnieuw pompen...zeg uwe binnenband is volgens mij kapot... bandje van mn redder in nood... en voila na 20 minuten kan ik terug vertrekken. Moet er niet bijzeggen zeker dat mn moed al zeer diep gezakt was. Maar na een kilometertje of zo kreeg ik er weer zin in en ging de gas weer open. Aan de bevoorrading bij Pat gestopt voor een nieuwe binnenband en een pomp. Nog geen 5 minuten later...Baf... weer plat... juist n binnenbandje gestoken toen Peter weer daar was. Deze keer toch maar wat langer blijven doorpompen zodat m harder stond. Tijd speelde nu toch geen rol meer. Had er al zoveel verloren. De goesting om te koersen was nu helemaal verdwenen en heb dan maar samen met Peter verder gereden. Wel nog 2 dames terug ingehaald. Ik finishte als 4de en 1ste master maar daar hecht ik eigenlijk niet veel belang aan. En nog ns merci aan Pat, Veerle en Lien die zo goed waren de bevoorradingen op zich te nemen.

Spijtig van de tegenvallende marathon maar ik heb wel een superweek gehad !!! Team Nomadesk is echt een toffe bende!

strandrace Knokke

Ik wist niet goed wat ik moest verwachten van deze laatste strandrace. K had immers 14 dagen niet fatsoenlijk kunnen trainen door die val en dan was deze koers ook maar 24km. Extreem kort dus voor iemand die liefst marathons rijdt. T zonnetje was van de partij maar er was redelijk veel wind en de gevoelstemperatuur was zeer laag. Daarom lang mee opgewarmd met de Krisjes en dus eigenlijk weer wat te laat naar de startboxen gegaan. Had er geen rekening mee gehouden dat er nu wel heel veel vrouwen waren omdat iedereen de korte afstand moest doen. Geraakte dus niet meer op de 1ste rij. De start was gelijktijdig met de mannen. Er liep al iemand tegen mij en ik miste mn start volledig. Dacht even van hoe moet ik dit in godsnaam goed gaan maken over zo een korte afstand. Een paar kilometer verder zat ik bij Kristen Nelen in het groepje. Had totaal geen idee waar de andere dames ergens zaten. Blijkbaar zat Joyce dus in een groepje voor ons maar door al de chaos heb ik dat dus niet gezien. Aan het keerpunt moest er gelopen worden. Kristien zat een paar plaatsen voor me maar ze liep niet van me weg. Bij het opdraaien van de 1ste "modderstrook" was het weer wat drummen en ik werd gedwongen de rechterkant te nemen. Wist dat de andere kant beter was maar zal nog wat meer met mn ellebogen moeten leren werken denk k . Daar kwam ik op een schuine kant te zitten maar ik gleed weg met mn strandbanden. Voet aan grond dus en Kristien was weg. Allé terug volle bak er achteraan maar voorbij steken was niet makkelijk op dat stuk. Terug bij haar gekomen, besloot ik om kalm te blijven en gewoon maar mee te volgen zodat ik later nog eens een paar keer iets kon proberen. En toch weer een foutje bij het oprijden van het strand... K probeerde dezelfde weg te volgen als degene die ik de dag ervoor bij de verkenning genomen had. Maar doordat er al zoveel anderen waren doorgereden, reed ik me gewoon vast. Aaarch slecht bezig Kim. K zag dat Kristien een pad meer links genomen had. Zij moest al vroeger beginnen lopen maar was al voor me terug op het harde strand. Alle volle bak er weer achteraan. K kwam er altijd wel weer makkelijk bij dus dat gaf me wel vertrouwen dat het zou lukken. Tenzij ik nog meer van die fouten zou maken. Bij het nemen van een golfbreker zag ik dat kristien iets te veel naar links reed en daar zoog het zand wat meer. Dus het ideale moment om te versnellen Ik had direct een redelijk gat. Maar het is natuurlijk een strandrace en ze werd teruggebracht door een of andere vent . Allé kalm blijven en seffens nog ns een poging doen. Bij het verlaten van het strand versnelde ik effe om als 1ste de matten te kunnen oprijden. Goede beslissing want achteraf hoorde ik dat Kristien daar effe van de fiets moest omdat die vent achter me er niet op geraakte. De laatste keer dat ik het strand opreed nog effe achterom gekeken maar ik zag haar niet dus dat zat al goed. Wel nog bijna de finish gemist. Dacht dat ze iets verder lag en t was niet echt goed aangegeven. Deze keer moest ik ook voet zetten bij het oprijden van de matten omdat er weer een vent niet opgeraakte ( wat is dat toch met die mannen ) )Maar ik had genoeg voorsprong en dus finish ik als 2de. Met nog een 5de plaats (algemeen) van Kris Henderieckx en een 7de plaats (algemeen)van Kris Hertsens was het weer een geslaagde TeamNomadesk operatie Ook in het kustcriterium eindig ik als 2de!

Strandrace Blankenberge

Na een kort dipje omwille van mn opgave in de strandrace van Bredene (pedaal afgebroken bij het ingaan van de laatste ronde) en zo dus ook mn 2de plaats in het algemene klassement zag verloren gaan,had ik er wel weer zin in voor Blankenberge. Dit parcour lag me vorig jaar ook al, maar ook toen moeten opgeven met pedaal problemen ( allé toen was het de crank). Echter dinsdag voor de strandrace werd ik wat ziekskes ( maagontsteking). Tegen vrijdag was dat wat beter, maar kreeg ik last van mn luchtwegen. Doeme zijn die strandraces dan toch vervloekt bij mij? Zaterdag moest ik niet werken dus nog goed kunnen rusten in de hoop dat ik er dan niet te veel last van zou hebben. De dames mochten een paar minuutjes voor de heren starten. Joyce Vanderbeken nam een superstart maar uiteindelijk speelt dat toch geen rol want er wordt toch op de heren gewacht. Aan het keerpunt in Zeebrugge zat ik echter in een niet zo goed spoor waardoor het "stoempstuk" een stuk langer was. Daar speelde ik Grace Verbeke al kwijt want zij had blijkbaar een beter groepje gekozen. Het gevoel zat niet echt goed in t begin en ik merkte dat mn harstlag ook niet echt goed de hoogte in ging. Maar toch op de tanden gebeten en stillekes aan voelde het wel wat beter. Dus Steve ik heb je echt niet op een dwaalspoor willen zetten door met mn hoofd te schudden op het einde van de 1ste ronde ( Maar blijkbaar hadden "de Krissen" dat voor mij ook al gedaan ) Uiteindelijk als 2de toegekomen dus eigenlijk helemaal niet slecht he om niet 100% gezond te zijn! Leuk om met 3 Nomadeskers op het podium te staan... (Kris Henderieckx 3de elite; Kris Hertsens 1ste master)
K zou ook nog graag Steve effe willen bedanken die altijd weer voor een perfecte bevoorrading zorgt.