De temperatuur varieerde van een 23° bij aankomst tot zelfs 32° de dag van de marathon. Met onze "Danone" velletjes was het dus ten zeerste aangeraden om je goed in te smeren. Iets waar ik niet altijd aan gedacht had met kreeftenarmen tot gevolg. Auw!
Gran Canaria is er echt prachtig om te trainen. Wel geen enkele meter plat dus daarom de laatste 2 dagen voor de marathon me een beetje gespaard en niet te veel meer gereden.
Vrijdag was er een criterium voorzien maar op het laatste moment werd dit voor de vrouwen afgelast. Allé dan maar voor teamies Kris en Béné gaan supporteren. Ook Kris De Nef stond bij de deelnemers. Reevaxer Pépé kon niet overtuigd worden en paste hiervoor. De Belgen stonden meer dan hun mannetje. Alle 3 in de halve finale en onze Kris zelfs de finale. Hij werd er 5de na een keer de kant ingereden te zijn :-(
Zaterdag: marathondag... Een geneutraliseerde start van enkele km achter de brommer en quad tot aan het zwembadcomplex tegen toch wel 12km/u!!!! Nog nooit meegemaakt. Zal op zn Spaans zijn zeker ;-) Eenmaal de Guardia civil ter plekke mochten we echt starten. Eerst 8km licht oplopende asfaltweg die overging in een steilere asfaltklim, dam over en dan begon het offroad klimwerk. Ik voelde dat het nog niet super ging na het asfalt stuk en besloot mn eigen tempo te rijden. Er waren 3 vrouwen voor me. Ik begon me beter te voelen en na een 30tal km had ik Silke terug te pakken. Een 2tal km later zat ik bijna in het wiel van de 2de dame toen ik plat reed. Vlug een binnenbandje erin, bommeke erop....bommeke marcheerde niet...2de en laatste bommeke....mmm vreemd band gaat niet hard. Zou er iets met dat verbindingsstukje schelen?...geen pomp bij dus wachten tot Peter voorbij komt.... De redder in nood komt erbij maar ondertussen al veel kostbare tijd verloren... Peter begint te pompen maar de band werd dus niet echt hard...pompke nagekeken... opnieuw pompen...zeg uwe binnenband is volgens mij kapot... bandje van mn redder in nood... en voila na 20 minuten kan ik terug vertrekken. Moet er niet bijzeggen zeker dat mn moed al zeer diep gezakt was. Maar na een kilometertje of zo kreeg ik er weer zin in en ging de gas weer open. Aan de bevoorrading bij Pat gestopt voor een nieuwe binnenband en een pomp. Nog geen 5 minuten later...Baf... weer plat... juist n binnenbandje gestoken toen Peter weer daar was. Deze keer toch maar wat langer blijven doorpompen zodat m harder stond. Tijd speelde nu toch geen rol meer. Had er al zoveel verloren. De goesting om te koersen was nu helemaal verdwenen en heb dan maar samen met Peter verder gereden. Wel nog 2 dames terug ingehaald. Ik finishte als 4de en 1ste master maar daar hecht ik eigenlijk niet veel belang aan. En nog ns merci aan Pat, Veerle en Lien die zo goed waren de bevoorradingen op zich te nemen.
Spijtig van de tegenvallende marathon maar ik heb wel een superweek gehad !!! Team Nomadesk is echt een toffe bende!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten