terug op de goede weg?

Ja ja je gaat het misschien niet geloven maar verder in dit bericht gaat er goed nieuws staan :-) Na een aantal weken pijnlijk ribben heb ik de 12de juli de Erbeskopf marathon in Duitsland gereden. De start was goed en ikzelf voelde me ook goed. Ik reed op kop bij de dames toen ik op een 35tal km plat reed. En t was weer met complicaties...band er slechts heel moeilijk af te krijgen en dan nog met de hulp van enkele mannen. De 1ste slaagde er ook niet in, de 2de ( weer dezelfde redder in nood van Nomadesk als in Grand-Halleux) met redelijk wat moeite wel. Binnenbandje gestoken, wat lucht erin.... maar de lucht bleef niet waar m moest zijn... binnenband kapot. Grrr. Gelukkig was Ken vdBulcke ook nog even bij me gestopt. Ik kreeg een bandje en bommekes van hem want mijn voorraad was dus op. Allé na 22minuten ben ik dan toch nog maar ns verder gereden :-( En dan bolt het langs geen kanten meer omdat ik zo lang stilgestaan heb. Heeft dus een hele tijd geduurd voor ik er weer door kwam. Eind goed, al goed? Nee hoor... ben dan ook nog effe gecrashed in een steile afdaling. Gelukkig was Pat op dat moment bij me want alleen had ik daar niet zo goed kunnen rechtkrabbelen vrees ik. T was weer een zicht :-) Maar erger was de pijn die ik in mn lies voelde. Met de steun van Pat heb ik de marathon uitgereden maar met zeer veel moeite, pijn en gekerm. Ik werd 2de.
Achteraf bleek dat ik een spierscheur had. Weer een paar weken pijn ( en mn ribben waren nu eindelijk terug goed!) Maar daar wordt je hard van zeker !?!
Wat inspuitingen en een kinesiotape later kon ik 9/8 zo goed als pijnvrij starten in de Chouffemarathon. In het begin liep het daar echt wel niet lekker ( drukke week gehad op t werk en allemaal shiften tot 11 à 12u s nachts dus wat weinig rust), maar ik heb me wat kunnen herpakken en heb de laatste dame voor me na een 70tal km achter me kunnen laten. Dus eindelijk nog eens een overwinning binnen gehaald! Hopelijk heb ik de pechperiode nu achter me gelaten... to be continued...