WK Ornans

Het WK marathon in Ornans was nog een doel voor me waar ik toch nog eens goed wou presteren. De aanloop er naartoe verliep echter al niet van een leie dakje. De xc wedstrijd in Langdorp waar ik vooral aan mn start zou werken verliep wel nog prima. Na de aanloopronde volledig op kop gereden te hebben ( aan mn start werke he ;-) ) kon ik mooi 3de worden na Laura Turpijn en Githa Mischiels en werd zo ook nog Vlaams-Brabants kampioene.   In de grand raid Godefroid in Bouillon half september had ik halfweg wedstrijd al een ruime voorsprong toen ik af te rekenen kreeg met materiaalpech waardoor ik 25min terug goed moest maken. Vrij onmogelijk opdracht dus maar ik kon toch nog wat dames remonteren en werd nog mooi 3de dus met de conditie zat ik op schema. En beter nu pech zodat ik er op het WK misschien van gespaard zou blijven ;-) 2 weken later zou ik de Trans Zollernalb rijden. Dit is een 3daagse in Duitsland en dit zou een perfecte laatste voorbereiding zijn voor Ornans. Helaas de pech bleef niet achterwege en nog voor we goed en wel vertrokken waren werd ik de kant in gereden door een of andere gast. De klap kwam bijzonder hard aan. Helm kapot, heel mn linkerkant geschaafd en gekneusd met een grote bloeduitstorting op mn heup en een bijzonder pijnlijke schouder. De race was die dag dus al over voor me. Maar ik geef niet zo makkelijk op dus daarna nog een poging gedaan helaas van zodra er moest gekoerst worden, moest ik met veel pijn in het hart toegeven dat dit totaal niet ging. Bekken had ook een serieuze klap gekregen en stond scheef waardoor ik geen kracht kon zetten. De dagen daarna de deuren bij dokters, osteopaat en masseur platgelopen in de hoop me terug klaar te krijgen voor het WK. De pijn aan mn schouder bleef echter maar ik trap niet met mn schouder dus dat zou wel moeten lukken ;-) We vertrokken reeds op dinsdag naar Ornans zodat ik het parcour nog eens rustig helemaal zou kunnen verkennen op woensdag en donderdag. De week ervoor had het blijkbaar regelmatig geregend daar en ook woensdag ochtend regende het. Ik wist dat het een vrij technisch parcour was met veel stenen en wortels maar wat ik niet wist is dat het daar blijkbaar een hel wordt als het veel geregend heeft omwille van de klei ondergrond. Bij de parcourverkenning glij ik in een afdaling weg op zo een kleistuk en kom keihard tegen een boom terecht. Mn zadel in mn lies en veel pijn aan mn linkerbeen en onderarm. En zo zou ik later ook merken weer mn bekken dat een grote slag geincasseerd heeft. Maar geen erg. Me goed verzorgen, rusten, intapen, een beetje ontkenning van wat er allemaal aan de hand is en het komt wel goed. Niet dus.... Tjidens de wedstrijd zelf ben ik nog wel goed mee weg in de start maar deze is vlak in de eerste kilometers dus veel kracht is er nog niet nodig. Maar van zodra het bergop gaat merk ik dat ik weer geen kracht kan zetten. Nog even verdere ontkenning en het zou wel goed komen na een tijdje. Nee hoor de pijn in mn bekken en onderrug wordt steeds erger en het gaat van kwaad naar erger. Het parcour is op sommige plekken omgedoopt tot een grote modderbraspratij met trekken, duwen en glijden. Ik kan zelfs mn bike niet dragen door de pijn in mn schouder. Iets voor halfweg koers moet ik dan ook toegeven dat dit totaal niet zal lukken en moet ik opgeven. Helaas want ik hier hier een mooie prestatie willen neerzetten. Nu dus even tijd maken om fysiek en mentaal een beetje te herstellen