EK marathon/ RDHF /Flanders cup Paal

Effe een update van de voorbije wedstrijden:

17 juni stond het EK marathon in Tsjechië op het programma. Aanvankelijk had ik dit niet op mn programma staan maar aangezien teamie Nicolas daar wou gaan rijden, heb ik deze ook maar toegevoegd. Ik voelde me er niet echt klaar voor maar allé ga mn best doen en we zien wel waar we uitkomen. De eerste gedeelte van het parcour was snel en de dames legde er een snoeihard tempo op. Amai bloed in de mond maar maakt niet uit....gas geven. Ik kwam in een groepje terecht met 5 dat uitdunde tot 3. Maar dan begon mn rug weer op te spelen. Iets voor halfweg koers was het zo erg dat ik aan opgeven dacht. Gelukkig deed Pat de bevoorradingen en hij kon me oppeppen om door te rijden. Proberen regelmatig wat recht te staan in de klimmen om mn rug wat te ontlasten. Na het zware stuk in Oybin was ons groepje uit elkaar gevallen en kreeg ik het echt zwaar om het tempo erin te houden met die rugpijn. Toch kreeg ik de Noorse kampioene uit mn groepje terug in t zicht en kon ik me weer wat oppeppen. Op het voorlaatste klimmetje ging ik tot het uiterste en reed terug tot bij haar. Spijtig genoeg zag ze dit onmiddellijk en versnelde. Doeme had ik nu een minuuutje gehad om van die inspanning te bekomen.... helaas... ik moest haar weer laten gaan :-(. Ik eindig op de 13de plaats. Had gehoopt op een 10de plaats maar dat was buiten mn rug gerekend....

En daar stond mn koene ridder voor zn burcht ;-)

24juni: Raid des Hautes Fagnes/ Malmedy

Na het EK een weekje relatieve rust gehad om t rugje laten te bekomen. Insuitingen gehad in mn rug, naar osteopaat en masseur geweest en nog een kinesiotape op mn rug aangebracht. Zaterdag voelde de rug eindelijk beter dus toch maar starten in Malmedy. Dit is dan ook een niet te missen marathon want technische stukken, mooi en lang ;-) Maar zou mn rug het 115km uithouden? Ik was goed weg in de start en kwam in een redelijke grote groep terecht. In tegenstelling tot wat ik gewoon ben, was het hier optrekken na elke bocht en hier en daar een demarage. Amai ni... maar toch maar proberen om te blijven volgen...zou een super training zijn. Na wat zwaardere en technische stukken viel de groep wat uit elkaar. De rug hield het goed uit en voelde me goed. En dan begon het te regenen... en te gieten. En dan krijg ik weer te kampen met mn lenzenprobleem. Bril dampt aan maar afzetten wil zeggen dat er regen en modder in mn ogen komt en met lenzen is dat echt niet leuk. Moest dan ook supervoorzichtig zijn in de afdalingen en dan is de fun er een beetje af. Gelukkig wist ik van Pat dat ik een ruime voorsprong had op de 2de dame en dus bleef ik kalm. Ik eindigde na 6H20 dan ook als 1ste dame! Missie geslaagd ;-)

1juli: Flanders cup Paal

En nu andere koek...een cross country wedstrijd vlak bij de deur in Paal. Ik vind het echt verschrikkelijk om een xc te rijden omdat ik daar veel te veel stress door heb. Waarom??? .... Ik had besloten om de laatste moment pas met de fiest naar Paal af te zakken ( minder tijd om te stressen ;-) )zodat ik juist genoeg tijd heb om me in te schrijven en nog eens te verkennen. 9 dames aan de start... meer dan ik verwacht had dus. We starten 30sec na de juniors en masters 2. Maar ik ben een beetje te braaf in de startkilometers waardoor ik vast zit achter iemand die ik niet direct voorbij kan op de smalle paadjes. Githa is al vliegen en ik kom terug bij Petra. Blijf wat in haar buurt rijden. Ik merk dat ik bergop beter ben. Maar op het einde van de 2de ronde heb ik last van buikkrampen ( doeme moeder natuur! ;-( ) en moet ik noodgedwongen wat gas terugnemen . Patrick stelt me gerust dat ik al redelijk wat voorsprong heb op de 4de dame. De buikkrampen verdwijnen stilletjesaan en ik kan terug wat harder doorrijden en krijg Petra weer in t vizier. Ik rij weer tot bij haar en dan gaat ze aan de kant staan? Euh ik zie niet wat er scheelt maar ga toch niet wachten hoor ;-) Blijkbaar zou haar band van de velg gegaan zijn. Zonder verdere problemen rij ik mn koers uit en eindig als 2de dame. Veel beter dan ik verwacht had dus wreed content :-)
Volgende wedstrijd is volgend weekend de UCI marathon Dolimiti superbike in Italië

3daagse BeMC

Het weekend van 26/27/28 mei reden we met het hele team ( behalve Alicia die een XC in Malmedy reed) de BEMC, een 3daagse mtb wedstrijd in de streek van La Roche-en-Ardenne, gereden.
De 1ste rit was wat mij betreft de zwaarste, met steile beklimmingen en hier en daar echte blubberstukken ( al waren deze in de minderheid maar naar mijn gevoel echt wel zwaar). Ik had niet echt supergevoel maar reed een mooi tempo en kon gestaag mn voorsprong uitbreiden, zodat ik 12 minuten voor de 2de dame, Inne Gantois , finishte. Ik was content toen ik achteraf hoorde dat iedereen deze rit lastig vond, dus misschien was ik dan toch nog niet zo slecht ;-). Aan de hand van 1 beklimming tijdens elke rit werd er ook een apart puntenklassement opgemaakt. In deze rit was dit al de beginklim. Achteraf gezien een beetje dom van me maar ik nam me voor om me niet al vanaf de 1ste beklimming in een 3daagse perte-total te rijden, en dus reed ik niet volle bak naar boven. Ik werd dus 2de in dit klassement. Kris beloofde me een straftraining als ik morgen niet mee zou doen om te winnen.... dus ja misschien toch maar even mn best doen dan :-/
Na een iets langere nachtrust dan de dag ervoor stonden we om 10u al weer paraat aan de start van de 2de rit. Ik was goed mee weg en voelde veel beter dan gisteren. Het was een snellere rit maar wel een mooie rit. En ik deed dan toch maar wat moeite op de puntenklim wat me hier de dagzege en voorlopige 1ste plaats in het klassement opleverde. Wat een beetje dreiging met een straftraining toch kan doen he ;-). Tijdens de rest van de rit hield ik een goed tempo aan maar met toch iets af wat reserve met het oog op nog een marathonrit. 19min was dit maal mn voorsprong op de 2de en 3de dame, die samen over de meet reden.
Dag 3: nog moe als ik opstond en het ontbijt verliep ook al iets moeizamer. Aiaiaia. Gelukkig heb ik al een mooie voorsprong uitgebouwd en dat gaf toch een beetje gemoedsrust. Als pech zou uitblijven kon dit niet echt fout meer lopen. Maar na een aantal kilometer voelde ik dat mn rugje niet echt wou meewerken vandaag. Toch weer een vleugje stress... Ik kwam niet echt op dreef en reed niet echt ver weg van de concurrentie. Na een tijdje toch een knopje opgedraaid en wat meer gas beginnen geven. Mn rug bleef me parten spelen maar volgens Pat had ik aan de 1ste bevoorrading al verschillende minuten voorsprong gesprokkeld. Aan de 2de bervoorrading was dit maar 3 minuten meer maar ik was dan ook een stuk verkeerd gereden. En laat dat dan ook net nog op de puntenklim zijn....grrr ... weg goede tijd en klassement ( allé uiteindelijk werd ik hier nog 3de). De laaste 2 zware hellingen waren echt een hel....dus telkens met stukken stappen erbij ....dodelijk. Ik dacht dat er elk moment een andere dame in t zicht zou komen maar ik kan dat blijkbaar moeilijk inschatten want ik won ook deze rit met een mooie voorsprong.
3 op 3 en bijgevolg ook eindwinnares + 3de in het puntenklassement ...moe maar voldaan dus :-)