Over mij

Mijn foto
Ik ben sinds 2002 aan t biken, toen voornamelijk MTB tochten. Maar al snel wou ik meer en meer. In 2004 ben ik mij dan beginnen toeleggen op MTB marathons, zowel in binnen- als buitenland met als resultaat toch wel wat mooie prestaties en een Belgische titel als kers op de taart. Ondertussen heb ik het singlespeeden ontdekt en ook dat virus heeft me te pakken ;-)

maandag 15 juni 2009

RDHF

Opgave na een val met een paar gekneusde ribben tot gevolg. Verslagje volgt later

zondag 7 juni 2009

paar fotookes Ardennes Trophy

Hier een paar foto's gemaakt door Tom Vander Heyden. Ander werk van hem kan je bekijken via zn website: http://www.tomvh.be/. Zitten echt wel toffe actiefoto's tussen


dinsdag 2 juni 2009

eindelijk nog ns een update

Het is lastig om mn blog up to date te houden als ik het gevoel heb dat ik enkel maar negatieve dingen kan zeggen. Eén ding is alleszins al zéér positief: Ik heb gisteren de Ardennes Trophy in La Reid gereden en ben dit jaar zonder botbreuken gefinished. Joehoe! Maar daarover straks meer. (filmpje gemaakt door Jurgen Willocx kan je bekijken via deze link http://www.youtube.com/watch?v=88FEo-9HDOg)
K heb ondertussen al veel nagedacht en ik denk dat ik kan concluderen dat het niet echt slim was van me om in de winter al die strandraces mee te rijden. Daar een verkoudheid opgelopen maar toch maar blijven doordoen omdat de volgende manche er weer aan kwam en zo dus constant van de ene in de andere verkoudheid terchtgekomen. Daaropvolgend dan met een 4tal weken durende hoest gezeten. Maar toch maar weer in Grand Halleux gestart voor een XC wedstrijd van 45km in lijn. Mijn start trok dan ook op niks. Ik reed in 2de positie en was aan het terugkomen en jawel... je gaat het weer niet geloven...platte band. Kreeg die nieuwe snelspanner niet los ( merci aan iemand van Nomadesk om me daar effe mee te helpen). En dan kreeg ik het ventiel en tubeless lint er niet uit. Grrrr. Dacht dat ik te voet zou moeten terugkeren maar daar kwam mn ventje aan . Bij hem verliep de reparatie ook niet echt vlotjes. Oef want anders gaan ze weer zeggen " vrouwen en techniek..."Ondertussen waren er al weer 3 dames gepaseerd. 15 minuten later kon ik weer vertrekken. Met mijn moraal diep in mn schoenen natuurlijk en hevige hoestbuien dan samen met Pat verder gebold tot hij na een paar kilometer zei dat ik toch maar eens best terug wat gas zou gaan geven. Heb dan nog 1 dame terug gepakt waardoor ik dus als 4de eindig. Dan kwam de eerste echte marathon er aan: bikefestival Garda del Riva aan het Italiaanse gardameer. De marathon was s zaterdags dus s woensdags al met ons 2tjes vertrokken. En kameraad van ons, Peter, ging deze marathon ook meerijden als training en is donderdag toegekomen. We hadden een tof appartementje gehuurd in Arco op een kleine 4 km van Riva. De omgeving was super , de zon scheen en we waren een paar dagen van huis weg. Eindelijk nog eens een vakantiegevoel. Wat moet een mens nog meer hebben? Ah ja een goede gezondheid om die marathon tot een goed einde te brengen. Had er juist een antibioticakuur van 10 dagen op zitten voor mn hoest maar achteraf zou blijken dat die nog helemaal niet gedaan was. Alle internationale marathontoppers ( zowel mannen als vrouwen) stonden aan de start. Na een paar vlakke aanloopkilometers kregen we al een klim van meer dan 20km voorgeschoteld met een paar echt steile stukken erin. Tijdens deze klim voelde ik al direct dat de ademhaling niet mee wou ( en de rug want die had ik ook nog maar pas onder handen laten nemen). Doeme toch maar blijven proberen want misschien gaat het straks toch wat beter? Niet dus. Heb dan onderweg dan maar wijselijk besloten, maar met veel pijn in het hart, om de kortere afstand (85km ipv 105km) te nemen. Als de toppers allemaal de grote afstand doen valt de uitslag misschien nog mee? Nee hoor zelfs deze zaten verspreid over de 105 en 85km ( nog vroeg in het seizoen waarschijnlijk?). Ik eindig dus net buiten het podium op de 4de plaats ( 35 dames finishen op deze afstand). De Duitse Katrin Schwing wint op de 85km. Zonder de problemen met mn luchtwegen had ik zeker 3de moeten zijn. Maar ok heb in elk geval een fijne vakantie gehad met Pat en Peter en de batterijen zijn weer opgeladen.
Thuis gekomen weer naar de dokter en pilletjes gekregen tegen allergie en jawel hoor ze werken.. bye bye hoest! De zondag erop een marathonneke in Hobscheid (Luxemburg) gereden als training. Dit was geen koers maar eigenlijk gewoon een tocht maar zeer aan te raden omwille van de prachtige omgeving. De afpeiling kon wel wat beter want samen met Peter verschillende kilometers verkeerd gereden. Toen we aan het proberen waren de juiste weg terug te zoeken kwam ook Pat eraan. Hij was ook al aan twijfelen of we juist zaten maar dacht zal die 2 toch maar volgen of die verdwalen helemaal. Euh ja daar zit iets in... :-) Uiteindelijk dus 20 kilometer meer op de teller dan voorzien. Maar het ging goed en ik voelde me ook goed. Joehoe k ben eindelijk door mn ziekte periode. Ja mn gedacht... dinsdag voor de 1ste marathon in België, in Waimes, ben ik beginnen overgeven. Voelde me direct zo slap als een vod. 2 dagen niks kunnen eten maar ik wou toch proberen om donderdag in Waimes te starten. Een collega van mij had ook pas buikkrampen gehad en was gedurende 1 dag een vod en daarna ging het bij hem beter dus dat zou bij mij dan na 2 dagen toch ook wel beter zijn he. Alzo de redenering van een kieke! Ben dus wel degelijk gestart en na 25km moeten afstappen omdat ik volledig leeg was en krom liep van de buikkrampen. De dag erna nog diarree bijgekregen dus ik moet je niet vertellen zeker dat ik volledig op was. Meer dan 2 kilo verloren op 3 dagen tijd. Pas vanaf zondag heb ik terug volledig normaal kunnen eten. Maar een weekje later was de volgende marathon , Ardennes Trophy, al daar. Een hele week goed gegeten en gerust dus dat zou wel goed komen. En ik had er maandagmorgen ook wel echt zin in. Zou enkel een beetje moeten opletten omdat ik hier vorig jaar mn sleutelbeen gebroken heb. Van in de start was ik goed weg en kon een mooi tempo aanhouden. Dacht dat enkel Daphny Van de Brand voor me was maar blijkbaar was ik die in de start ook al voorbij gereden. Maar dan gebeurde het. Op een 16tal kilometer van de finish was het vat af. Geraakte bijna geen poot meer vooruit en mn armen deden zo pijn dat ik mn stuur bijna niet meer kon vasthouden waardoor in de laatste 10 kilometer er 2 dames me voorbij staken. Kon zelfs niet meer aanpikken.Het duurt dus toch wel ietskes langer dan een weekske om volledig van zo een maag-en darm infectie te bekomen. Dus eindig ik als 3de. Ok het is een podiumplaats maar ik kan daar niet tevreden mee zijn. De wraak zal zoet zijn binnen 14 dagen in Malmedy :-)


foto's van enkele trouwe supporters en entourage